Rodział VIII

Usiadłam przy stole w jadalni. Myślałam nad tą całą sytuacją. Miałam zrobić domówkę z okazji moich urodzin, ale w tym terminie mamy wylot do Bangkoku. Usłyszałam, że ktoś idzie.

-Hejka. Już wstałaś. Czy tylko mnie tak boli głowa? Co się wczoraj działo? Kompletnie nic nie pamiętam. – podszedł do mnie Zayn.

-Hej. Chyba troszkę za dużo wypiliśmy. Też nic nie pamiętam. – uśmiechnęłam się mimowolnie. – Zrobiłam płatki. Są na blacie w kuchni.

-Dzięki. – odparł po czym zniknął z moich oczu.

Dlaczego ja się tak łatwo zakochuję? Wpadłam po uszy.  Jego śnieżnobiały uśmiech, czekoladowe oczy… Zawrócił mi w głowie.  Co mam zrobić? Podejść do niego i powiedzieć „Zayn, uzależniłam się od Ciebie. Strasznie mi się podobasz. Znam Cię trzy dni, ale co tam. Pobierzmy się.” – to niedorzeczne.  Malik  wrócił do jadalni i usiadł obok mnie.

-Co jest? Widzę, że o czym strasznie intensywnie myślisz. – wyrwał mnie z zamyślenia mulat.

-Wszystko OK… - odpowiedziałam bez przekonania.

-Przecież widzę, że nie. Mi możesz powiedzieć. – spojrzał w moje oczy.

W tym momencie coś mi się przypomniało. Tak na mnie patrzał wczoraj. Wtedy kiedy się całowaliśmy.

-Mam problem, ale muszę sobie z nim radzić sama. Raczej nikt mi nie pomoże. – wstałam z krzesła i pobiegłam do mojego pokoju.

Usiadłam na łóżku. Wzięłam do ręki mojego iPada i puściłam  jakieś smutne piosenki o miłości. Dlaczego dziewczyny są takie głupie? Może tylko ja taka jestem? W takich chwilach zawsze słuchałam Demi Lovato. Jej piosenki dają mi siłę. Zatonęłam w piosence Unbroken. Przerwało mi pukanie do drzwi. 

-Mogę wejść? - był to głos Zayna. 

-Jeżeli tak bardzo chcesz, to proszę. - stwierdziłam i po chwili zobaczyłam jego twarz.

-Wiem co Cię gryzie. - mówił. 

-No ciekawe co?! - odparłam ironicznie. 

-To. -wyciągnął z kieszeni swojego blackberry i pokazał mi to samo zdjęcie, które było na moim iPhonie.

Zamilkłam. Nie wiedziałam co mu powiedzieć. 

-Jeśli Cię zraniłem to przepraszam. - przejechał mi ręką po plecach. 

Co miałam mu powiedzieć? "Za co mnie przepraszasz? Za to, że to wszystko co się dzieje to jakiś cudowny sen?" 

-Zayn, to nie tak. Ja jestem po prostu jakaś inna niż wszystkie. Nie umiem się cieszyć tym co mam i o wiele za dużo myślę, co będzie potem. 

-Wiem, że jesteś inna. I to mnie w tobie fascynuje. Dam Ci taką radę. Żyj tym co jest teraz. 

-Dzięki. Ale... Nie jednak nie będę Ci nic mówić.

-Dlaczego?

-Może kiedyś Ci powiem...

Widziałam, że bardzo chciał wiedzieć o co chodzi. Ale uważam, że to za wcześnie. 

*dzień przed wylotem do Bangkoku *

Jestem już spakowana. Jutro moje 19-ste urodziny, które spędzę po części w samolocie. Ale myślę, że impreza będzie na miejscu. Jest 10:00. Chłopaki są u siebie, a ja z Larr robimy dla siebie tosty. 

L: Agata, kiedy mu powiesz? 

A: Nie wiem... Naprawdę nie wiem...

L: Mogę Ci to zapewnić, że nie pożałujesz gdy już mu to powiesz. 

A: A ja  myślę, że jeśli on coś do mnie czuje, to mi to powinien powiedzieć. 

L: No faktycznie, ale... Ach rób co chcesz. 

------------------------------------------------------

Macie :** Myślę, że się podoba :3 Dziękuję za każdy komentarz. 

Dziękuję, że mam 27 obserwatorów. Nie spodziewałam się, że tyle ich będzie. 

I dziękuję każdemu kto czyta. 

Stay strong :*